Gearriveerd!

Nu ik alleen hier in huis zit, vind ik het tijd worden om een nieuw blog te schrijven, zodat ik wat te doen heb, en zodat jullie wat te lezen hebben. Eindelijk, na een lange en zeer vermoeiende reis van maar liefst 43 uur ben ik veilig aangekomen in Palmerston North. Een reis die in zeker opzicht toch wel een beetje tegenviel.

De Boeing 747-400 combi

Maandagmiddag rond 4 uur vertrokken we richting Schiphol, waar we rond 6 uur aankwamen. Nadat ik mezelf had ingecheckt voor de eerste twee vluchten en mijn bagage had ingecheckt voor dezelfde vluchten zijn we naar het panoramadak gegaan, om te kijken of we mijn vliegtuig konden ontdekken. Bij de gate, waar het vliegtuig zou moeten staan, stond nog niets, maar al snel zagen we hem aankomen (vliegtuig kwam vanuit Seoul (Zuid-Korea) om vervolgens 3 uur later weer naar Hong Kong te vertrekken) Het is me echt een enorm ding, al viel het me van de binnenkant tegen qua grootte...

De uitzwaaiers

Na wat gegeten te hebben, breidde het comité van uitgeleide nog wat uit en werd het tijd om richting de douane te gaan en om afscheid te nemen (toch moeilijker dan gedacht). Daarna ging alles heel soepel. Eerst door de paspoortcontrole, vervolgens langs de douane voor controle van goederen (iedereen werd gefouilleerd behalve ik;)), controle van het ticket en het vliegtuig in. Door middel van de zaklamp op m'n telefoon kon ik de familie (die weer op het panoramadak stond) duidelijk maken waar ik zat, waarna zij door de beveiliging werden weggestuurd ivm de sluitingstijd van het panoramadak.

Wachten bij de gate in Hong Kong

Stipt op tijd vertrok het vliegtuig (kunnen veel personen en organisaties nog van leren;)). De vlucht naar Hong Kong (over Denemarken, Estland, Rusland, Kazachstan en China heen) duurde lang, maar daar had ik me op ingesteld. Helaas lukte het me niet om te slapen (in tegenstelling tot zo'n beetje al mijn medepassagiers van het volle vliegtuig). Maar dacht ik, niet getreurd, er komt nog een vlucht van 11 uur, dus kansen genoeg. In Hong Kong aangekomen kon ik gelijk door naar het transfergedeelte. Ik hoefde dus niet de douane door, en dus ben ik in China (of eigenlijk Hong Kong) niet officieel geweest.

Bij het transfergedeelte werd eerst de bagage weer gecontroleerd, en vervolgens was het wachten geblazen (ruim 6 uur). In de (wacht)ruimte, die enorm groot was met allerlei winkels, eetgelegenheden, etc., was het heerlijk warm door de zon. Het was helaas niet mogelijk om naar buiten te gaan, waar het 28 graden Celsius was. Ik heb me daar prima vermaakt, want het internet was gratis en de familie was net wakker, dus heb ik volop geskypet.

Rond ongeveer half 9 's avonds (plaatselijke tijd, 14.30 NL tijd) ging de gate van de volgende vlucht open, en konden we door de ticketcontrole heen het vliegtuig van Cathay Pacific in. Daar bleek dat het vliegtuig lang niet vol zat, en ik zodoende twee stoelen tot mijn beschikking had. Lekkere ruimte om te slapen (dacht ik). Ook dit vliegtuig vertrok stipt op tijd voor een vlucht van 11 uur over de Filippijnen, Indonesië en Australië heen naar Nieuw-Zeeland. Helaas bleek het mij toch niet te lukken om te slapen (hooguit 2 uur gedommeld). Na verloop van tijd begin je de reis dan toch wel erg vervelend te vinden...

Achter de wolken schijnt letterlijk de zon

Hong Kong by night

In Auckland aangekomen moest ik weer 5 uur wachten op de binnenlandse vlucht naar Palmerston North. Hiervoor moest ik van de internationale luchthaven naar de binnenlandse luchthaven (10 minuutjes lopen door de regen). Vooral dit wachten was erg lastig. Enorm moe, maar toch wakker moeten blijven om op je koffers te letten en de vlucht niet te missen. Gelukkig had ook deze vlucht geen vertraging, waardoor ik om 18.15u (plaatselijke tijd, 8.15u NL tijd) uit het vliegtuig stapte op Manawatuaanse bodem (Manawatu is de regio in Nieuw-Zeeland waar Palmerston North de hoofdstad van is).

Gehuurde auto (voorgrond) @ the airport (achtergrond)

Van tevoren had ik een auto gehuurd voor deze week, die ik op de luchthaven kon ophalen. Het is een splinternieuwe Toyota Aurion geworden. Ik voel me er wel mee rijden als je kijkt naar de andere weggebruikers (bijna allemaal redelijk oude Japanse auto's). Komt daar een studentje aan rijden in een nieuwe bak;) Ik heb er 1 foto van in het donker, een betere zal ik tzt wel op m'n blog of op m'n Facebook zetten.

Vervolgens ben ik doorgegaan naar mijn doordeweekse gastgezin. Zij zijn nog op jeugdkamp en komen vannacht thuis, dus die zie ik morgen pas. Wel was de andere student (Joost) er, die mij wegwijs heeft gemaakt in het huis en mijn slaapkamer voor de komende maanden. Daar ben ik maar gelijk gebleven en ben ik na zo'n 50 uur wakker te zijn geweest eindelijk in slaap gevallen.

De volgende dag, donderdag, was het ANZAC-day hier in Nieuw-Zeeland (vergelijkbaar met onze 5 mei, bevrijdingsdag). Dat betekende dat alle winkels, scholen, etc. gesloten waren. Daarom kon ik verder niets regelen, dus heb ik die dag rustig aangedaan om bij te komen van de reis. Het was echter wel hard vechten om niet in slaap te vallen vanwege de jetlag. 's Middags ben ik met Joost en een groep jongeren uit de kerk van Carterton wezen karten hier in Palmerston North, wat erg leuk was. Daarvoor zou ik een afspraak hebben met mijn begeleider, maar de universiteit was gesloten en m'n begeleider was nergens te vinden. 'k Hoop maar dat het maandag bij de start van m'n project wel goed komt..

Vandaag was Joost gewoon naar college, en moest ik me dus alleen zien te vermaken. Gelukkig heb ik een auto en kan ik overal naartoe. Vanmorgen eerst een afspraak gemaakt met een bank om een rekening te kunnen openen, wat gelijk vanmiddag gedaan kon worden. Daarna ben ik naar een autoveiling geweest (alleen de bezichtiging, de veiling zelf was precies op het moment van m'n afspraak met de bank). Ik durfde het niet aan om alvast vooruit te bieden, wat ook kan. Het is lastig om te beslissen of je het risico neemt om voor die ene goedkope auto te gaan, of dat je toch een duurdere moet nemen met minder risico, etc. Daar ga ik de komende dagen nog maar even goed over nadenken. 

Ingang Massey University

Vanmiddag heb ik na m'n afspraak nog even een rondje door de omgeving gereden om het een beetje te verkennen. Ik moet zeggen dat het een apart gebied is. Het ene moment waan je je in Nederland (als ik bijv. uit mijn raam kijk, zie ik een vlak/plat landschap). Het volgende moment waan je je in oostenrijk oid (de Massey University, aan de andere kant van de stad dan het huis, ligt helemaal in de steile heuvels, waarbij even verderop zelfs haarspeldbochten voorkomen). Al met al een heel interessant land. Aan het weer is het wel te merken dat we hier in een ander jaargetijde zitten, doordat het af en toe flink regent en waait. Maar gelukkig schijnt ook af en toe de zon en is het met 17 graden toch nog iets warmer als nu in Nederland. Komend weekend worden temperaturen van 20 graden en veel zon voorspeld, dus dat zit goed.

Morgen hoop ik kennis te maken met mijn gastgezin hier, en vervolgens ga ik naar Masterton naar mijn andere gastgezin om daar het weekend door te brengen. Komende maandag start ik dan met mijn onderzoeksstage aan de Massey University. Allemaal een goed weekend en alvast een hele mooie koninginnedag/kroningsdag gewenst (die ik waarschijnlijk ook live op internet helaas moet missen, vanwege een trage verbinding).

Heuvelachtig gebied achter de universiteit