It's holiday time!!

Bij deze een verslag van het eerste deel van mijn vakantie en mijn toertocht door Nieuw Zeeland. Ik ben van plan om elke dag of om de paar dagen een deel te schrijven. Ik kan het dan schrijven als het allemaal nog vers in het geheugen zit. Wel zal dan het verslag mogelijk wat groot worden. Ik probeer aan het einde van iedere week met mijn laptop een internetpunt op te zoeken, zodat ik het online kan zetten.

Afgelopen donderdagavond (18-7) heb ik mijn auto verkocht, zodat ik alles had afgerond om op vakantie te kunnen. Vrijdagmorgen heb ik mijn koffers gepakt en heeft Maria mij rond de middag naar Palmerston North Airport gebracht. Mijn vlucht vertrok om 1:05pm en ik kwam na een korte vliegreis om 2:20pm aan op Christchurch Airport. Daar werd ik opgehaald door het shuttlebusje van Apollo, die mij naar hun bedrijf bracht, waar ik de campervan heb opgehaald. Een leuk autootje met alles erop en eraan. Alleen toilet en douche moet ik ergens anders opzoeken. Ik vind alleen de opbergruimte iets tegenvallen (komt ook omdat ik zo’n grote vliegtuigkoffer bij me heb). Na wat boodschappen te hebben gedaan en een klein beetje door de stad gereden te hebben, heb ik een campsite opgezocht. De goedkope campsites hebben ze niet in en rond Christchurch, dus voor dit weekend maar een wat duurdere (maar dan wel een power campsite, dus ik kan stroom gebruiken wat ik wil).

Zaterdagmorgen kwam ik erachter dat de waterpomp niet werkte, en er daardoor geen water uit de kraan kwam. Dus ben ik eerst weer naar Apollo geweest (was vlakbij de campsite) waar ze het gerepareerd hebben. Was een nogal ongebruikelijk iets voor een campervan van 2011. Hopelijk gaat die mij niet weer dwarszitten in de komende weken. Daarna ben ik de stad in geweest om wat folders te halen bij een Tourist Informationcenter. Daarna verder de binnenstad bekeken en naar Quake City geweest, een expositiecentrum van de aardbevingen van 2010 en 2011 hier. Erg indrukwekkend. De binnenstad is nog indrukwekkender waar je allemaal gapende gaten zit van parkeerplaatsen van grind, waar een paar jaar geleden allerlei gebouwen hebben gestaan. Een heel aantal andere gebouwen die ook deels ingestort of instabiel waren, stonden nog. Zo ook de kathedraal van Christchurch, waarvan de twee torens compleet zijn ingestort en verwoest. Als je de kathedraal nu ziet, zou je niet verwachten dat er twee torens waren geweest: niets meer van te zien, één grote puinhoop. Daarna ben ik nog even naar het Airforce Museum of New Zealand geweest, waar de geschiedenis van de Nieuw Zeelandse luchtmacht te lezen en zien was.

Heel algemeen beeld in Christchurch anno 2013: Bouwkranen, opgebroken wegen,
grote vlaktes met puin, wat vroeger gebouwen waren, maar nu parkeerplaatsen van puin.

Ingestort gedeelte van de kathedraal van Christchurch

Is getekend: zaterdagavond 20 juli 2013, 7.30pm

Zondagochtend ben ik naar de Grace Baptist Church in Christchurch geweest waarvan ik de pastor en elder de week daarvoor al had ontmoet bij de School of Theology. Na de dienst en het koffiedrinken met de gemeente was ik uitgenodigd om bij de elder thuis te komen lunchen, wat erg gezellig en leuk was. Zij wonen een klein half uurtje bij de kerk vandaan. De moeders van de elder en zijn vrouw waren er ook allebei. De moeder van zijn vrouw was op bezoek een paar weken en zij is in 1953 vanuit Nederland naar Nieuw-Zeeland gekomen. Ze kende nog een paar woorden Nederlands en dus spraken we een paar woorden Nederlands met elkaar terwijl de rest van de familie wat wazig zat te kijken. De moeder van de elder hoopt eind volgende maand 100 te worden. Ze is wat doof en soms een beetje de weg kwijt, maar ze gaat nog altijd mee naar de kerk. Omdat ze bij deze kerk maar één keer op een zondag een kerkdienst hebben, had ik voor de middag (5pm) een andere kerk opgezocht: de Reformed Church of Bishopdale (Bishopdale is een soort wijk van Christchurch). Hier zag en hoorde ik veel Hollandse namen, de meesten waren wel geboren in Nieuw Zeeland, maar een generatie eerder kwam men uit Nederland. Na de dienst werd ik spontaan uitgenodigd bij een familie om te komen lunchen, wat ook leuk was. Hier kunnen de meeste (christelijke) Nederlanders wel wat van leren! De keren dat ik in Nieuw Zeeland voor het eerst in een kerk kwam, werd ik altijd vriendelijk ontvangen, na de dienst door meerdere mensen belangstellend aangesproken, en ook zelfs een heel aantal keren uitgenodigd om te lunchen of te dineren: heel erg gastvrij dus, wat een christen volgens mij ook behoort te zijn!!

Maandag ben ik vertrokken uit Christchurch voor de echte rondreis door Nieuw Zeeland. Via Ashburton, over de langste brug van Nieuw Zeeland, Geraldine en … kwam ik bij Lake Tekapo terecht. Op dat moment waaide het erg hard, dus ik ben er niet al te lang gebleven, maar Lake Tekapo is echt een schitterend blauw meer, omringd door allemaal bergen. Helaas was het ook vanuit één kant behoorlijk dreigend bewolkt (wat de wind ook verklaarde). Vlak aan het meer (dat tegengehouden wordt door een stuwdam (Civiele Techniek;))) staat een heel klein kerkje: Church of the Good Shepherd. Omdat het hard waaide en ook een beetje begon te regenen ben ik doorgereden om bij Lake Pukaki. Daar ben ik na een poosje twijfelen afgeslagen richting Mount Cook National Park. Mount Cook is de hoogste berg van Nieuw Zeeland en is maar liefst 3754 meter hoog. De weg naar het park leidt langs Lake Pukaki. Ik zag in de verte echter heel donkere wolken. Ook stond aan het begin van de weg een bord met of de weg open of dicht was. Vanaf dat punt tot halverwege was de weg open, vanaf de helft tot het eind stond niets achter. Maar omdat mij door meerdere mensen aangeraden was naar Mount Cook te gaan en omdat aan het einde een leuke campground zou liggen waar ik dan wou overnachten, ben ik toch die kant opgegaan. Gelukkig bleef het vooral dreigend en kwam het niet tot flinke hoosbuien maar gewoon een gestage regenval. De hele weg was open en ik ben op de campground ‘White Horse Hill’ een plekje op gaan zoeken. Helaas waren de bergen rondom in wolken gehuld en kon ik niets zien van het Mount Cook en zijn National Park. Wel stond ik hier midden in de natuur met de campervan om de nacht door te brengen. Is ook een mooi avontuur!

Lake Tekapo

Church of the Good Shepherd

 Is getekend: maandagavond 22 juli 2013, 7.45pm

Dinsdagnacht rond 2pm werd ik wakker omdat het zo licht was. Het bleek dat het helemaal helder was geworden en de volle (of zo goed als volle) maan scheen, wat de hele omgeving verlichtte. Heel mooi. Ik zag nu meer dan ik ’s middags gezien had… ’s Ochtends was het nog steeds heel mooi helder weer. Ik heb toen een wandeling naar de Hooker Valley gemaakt. Zoals de naam het al zegt is dat een vallei tussen de bergen van het Mount Cook National Park in. Geen zware tocht, maar wel heel mooi. En omdat het weer ook zo goed was, had je schitterende uitzichten. Ook was het lekker rustig, omdat ik redelijk vroeg was. Uiteindelijk kom je dan uit bij Hooker Lake, vanwaar je een uitzicht had op Mount Cook. De foto’s daarvan lukten helaas niet zo goed, omdat de zon precies boven de top scheen, en ik geen geavanceerde camera bij me heb. Rond een uur of 1 was ik weer terug bij de campervan, waarna ik uit het park ben vertrokken, opnieuw richting de oostkust. Uiteindelijk kwam ik tegen 4.30pm aan in Oamaru, een heel leuk stadje in de neo-klassieke stijl. Daar even rondgelopen en vervolgens naar campground ‘Glencoe’. Daar stond ik de nacht samen met een ander klein busje midden in de natuur.

Hooker Valley

Hooker Lake (op de achtergrond Mount Cook, de hoogste punt is niet te zien
door de zon, ligt achter de punt die wel te zien is)

 Woensdag vertrok ik vanaf de campground in de richting van Dunedin. Onderweg nog even gestopt bij de Moeraki Boulders, hele grote, ronde stenen op het strand bij Moeraki. Vervolgens door naar Dunedin, de één na grootste stad van het Zuidereiland (na Christchurch). Heeft ook een leuk centrum en onder andere de First Church van Otago. Ik ben er niet al te lang gebleven omdat ik nog meer plannen had voor die dag. Ik ben namelijk daarna doorgereden naar Otago Peninsula. Dat is een schiereiland bij Dunedin. De tocht naar de punt van het eiland (zo’n 45 minuten rijden) kan bereikt worden over de toppen van het eiland of langs de kust. De heenweg ben ik over de toppen gegaan en de terugweg onderlangs. Beide wegen hele mooie uitzichten. Uiteindelijk kwam ik aan op de punt van het eiland waar een albatrossenkolonie is. De Northern Royal Albatross die hier voorkomt heeft een spanwijdte van zo’n 3 meter, waarmee ze tot de grootste vliegende vogelsoorten behoren. Ze komen alleen maar voor in de gebieden van de Zuidelijke Oceaan en de Grote Oceaan en dan vooral op de eilanden. Je kunt ze daarom maar op heel weinig plaatsen zien. Daarnaast zijn ze een aardig windje nodig om omhoog te kunnen komen. De kliffen van Otago Peninsula helpen hun daar wat bij en daarom zitten ze daar. Helaas was de wind niet heel hard, maar ik heb toch een paar keer een albatros voorbij zien vliegen. Ook zag ik 1 witte albatros vliegen, maar ik was te laat om een foto ervan te nemen. Ik sprak later een gids (die in z’n vrije tijd even kwam kijken) en die vertelde me dat dat de Southern Royal Albatross was, met een spanwijdte van 3,3 meter en deze is nog zeldzamer te zien. Komt ook bijna nooit bij Otago Peninsula. Dus dat was wel mooi dat ik hem wel gezien heb. Daarna ben ik doorgereden richting de westkant van het Zuidereiland via Gore naar Te Anau. Dit omdat er op deze route niet heel veel bijzondere dingen te zien zijn en ik maar 2 weken op het Zuidereiland heb. Daarom heb ik ’s avonds een heel stuk doorgereden. Ik kwam om 10 uur aan op een campground in de buurt van Te Anau, Mavora Lakes campsite. Deze lag zo’n 35 kilometer van de hoofdweg af en het bleek ook nog een grindweg te zijn (had ik niet goed gelezen). Als het dan zo laat is, en een campground die je via zo’n lange grindweg moet bereiken, heb je het op dat moment er wel even mee gehad om eerlijk te zijn. Daarnaast was er totaal niemand anders. Dus daar sta je dan, in je campervan, meer dan 35 kilometer van een hoofdweg af, en nog verder van de bewoonde wereld…

Mouraki Boulders

First Church of Otago

Otago Peninsula (uitzicht vanaf de weg over op de kliffen)

Northern Royal Albatross

Donderdagochtend ben ik pas laat daar weggegaan (had geen zin om er uit te komen, omdat het zo koud was). Ik ben vervolgens teruggereden naar de hoofdweg en dan naar Te Anau. Daar heb ik de tocht voor vrijdag geboekt en gekeken naar een campsite met stroom. Dit omdat ik dit weekend mijn verslag moet afronden (verwerken van de comments). Het was toen al zo’n beetje 2pm, dus heb toen maar besloten het rustig aan te doen. ‘k Heb nog een beetje rondgereden in de buurt en toen het vakantiepark weer opgezocht. Hier sta ik nu 4 nachten (tot en met zondag op maandagnacht). En hier hebben ze heerlijke warme douches, die je wel mist na een paar dagen alleen naar een toilet te kunnen (de campgrounds midden in de natuur hebben alleen maar toiletten, en dan vaak ook nog zo’n soort DIXI-geval). Ook heb ik hier het hele weekend internet, waardoor ik eindelijk weer contact kon hebben met familie (die niet al te gerust zijn met het feit dat ik in m’n eentje door het dunbevolkte Nieuw Zeeland tour;)).

Voor vandaag (vrijdag) had ik een dagtocht geboekt naar Doubtful Sound (één van de fjorden in dit gebied). Als eerste om 8.45am met de bus vanaf Te Anau naar Manapouri, vervolgens met de boot naar de ander kant van Manapouri Lake. Daar weer op de bus over de pas naar Doubtful Sound. Hier lag dan weer een boot waarop we een cruise van 3 uur door de fjorden hebben gehad. Helaas was het erg bewolkt, koud, mistig, winderig, enz. Het zicht was daarom heel beperkt, wat wel een behoorlijke domper was. Van wat er dichtbij rondom je te zien is kan ik zeggen dat het mooi was, alleen je mist wel de mooie vergezichten. Wel heb ik op een rots nog zeehonden gezien (dat is wel mooi dat je die midden in de natuur kunt zien). Op de terugweg met de bus weer over de pas en toen naar het Manapouri Power Station, een waterkrachtcentrale midden in de bergen (letterlijk). Er zijn hier buizen onder het meer gegraven waarin het water naar beneden valt en op die manier stroom wordt opgewekt. Het hele station is midden in de bergen geboord op zo’n 200 meter diepte. Met de bus zijn we via een tunnel even bij het station wezen kijken, wat wel heel interessant was. Daarna weer op de boot terug naar Manapouri en vervolgens met de bus naar Te Anau, waar we rond 5.30pm weer aankwamen.

Lake Manapouri

Doubtful Sound (dit zijn eilandjes vlakbij de Tasmanzee)

Zeehonden 

Manapouri Power Station

Dit was het eerste deel van mijn vakantie. Sommige dingen uitgebreid, sommige niet. Maar ik houd hiermee in ieder geval iedereen op de hoogte. Morgen is het een werkdag voor me: het rapport afronden. Zondag blijf ik ook hier in Te Anau en maandag gaat de trip dan weer verder: de tweede en laatste week Zuidereiland. Allemaal een fijne vakantie!

De campervan in Mount Cook National Park (op deze manier midden in de natuur overnachten... Leuk avontuur!!)

Is getekend: vrijdagavond 26 juli 2013, 10.00pm